சாணக்யன் கூறும் அறம்
சாணக்யம் கூறும் அறம் ஒருவன் இந்த உலகத்திற்கு தனியே வருகிறான். தன்னுடைய முடிவுகளை தானே எடுத்து அதனை விளைவுகளை தானே சந்திக்கிறான். தன்னுடைய நல்ல, தீய செயல்களுக்கான விளைவை தானே ஏற்கிறான். உயர்நிலை, சித்ரவதை இரண்டையும் அனுபவிக்கிறான். நிலையில்லாத இந்த உலகில் எதுவும் நிரந்தரமில்லை. பார்ப்பதற்கு அனைவரோடும் சேர்ந்திருப்பது போன்று தோன்றினாலும் மனிதன் தனித்தே பிரிந்து நிற்கிறான் என்பது கசப்பான உண்மை. ஒருவர் ஒரு சுலோகத்தை அல்லது அதன் பகுதியையேனும், ஒரு எழுத்தையேனும் எப்போதும் சிந்தித்தபடி இருக்க வேண்டும்.. ஆழ்ந்த சிந்தனை, ஆராய்ந்தறிவது, தானம் செய்வது, பெரியோரை மதித்தல் நித்திய கடமையாக இருக்க வேண்டும். (இதனால் காலம் விரயமாகாது. கவனம் சிதறாது). ஆலயம் தொழ செல்கையில் ஒருவராகவும், படிக்கும் போது இருவராகவும், பாடும்போது மூவராகவும், நடந்து போகும்போது நால்வராகவும், வயலில் வேலை செய்யும் போது ஐவராகவும், போர்க்களம் செல்லும்போது எண்ணற்றவர்களும் செல்ல வேண்டும். இதன் தாத்பரியம் என்ன. (வழிபாடு தனஅமையில் செய்ய வேண்டியது, படிக்கும்போது விவாதித்து தெர்ந்து கொள்ள இருவர் தேவை. ஒருவர் பாடும்போது தம்புரா, தபலா பக்க